عبداللّه بن فریدون گرجی اصفهانیعبداللّه بن فریدون گرجی اصفهانی، از شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا عبداللّه متخلّص به «اشتها» و «سرگشته» فرزند حاج فریدون گرجی اصفهانی، شاعر خوش ذوق قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. از اعضاء انجمن ادبی ابوالفقراء بوده و به سبک بسحاق اطعمه (ابواسحاق نداف شیرازی) شعر می‌گفته و بیشتر اشعار او در وصف اطعمه و اشربه است. مرحوم عمان سامانی در قصیده انجمنیّه درباره او گوید: "واندگر سرگشته آن بسحق دانشور ••• که هست شعر روح افزایش حلوائی مذاق مرد و زن". ۲ - وفاتمرحوم اشتها در سال ۱۲۴۵ق متولّد و در جوانی به سال ۱۲۸۹ق وفات یافته است. مرحوم میرزا عباسعلی خرم لنبانی در تاریخ وفات او گوید: "افسوس که اشتهای با فضل و هنر ••• از ملک فنا سوی بقا کرد گذر" "گفتا پی تاریخ وفاتش «خرم: » ••• «افسوس که اشتها نداریم دگر»". ۳ - آثار و تالیفاتدیوان اشعار او در اصفهان به چاپ رسیده است. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۳.
[۲]
حبیب‌آبادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقه الشعراء، ج۱، ص۱۳۵-۱۳۶.
[۳]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۴، ص۱۲۵۳.
یک نسخه خطی از آن به خط حسن مصاحبی نائینی که در سال ۱۳۵۶ق کتابت شده است به شماره ۱/۸۸۳۱ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی وجود دارد. [۴]
طباطبایی بهبهانی، سیدمحمد، فهرست مختصر مجلس، ص۳۶۲.
این شعر از اوست: "انتظاری مده ای دوست به خوان مهمان را ••• گر پلو نیست بکش یخنی و آور نان را" "نیم جانی است مرا در سر و در پا فکنم ••• به کسی کآوردم مژده بادنجان را" "اگر از نُقل بسازند مرا زنجیری ••• همه عمر به جان می‌طلبم زندان را". ۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۳۴۲. رده‌های این صفحه : شعرای اصفهان قرن 13 (قمری) | شعرای ایران قرن 13 (قمری)
|